Το μίσος των δέντρων είναι κάτι που δεν εξηγείται εύκολα. Υπάρχει όμως, πιστεύω, μέσα μας ένας καλά κρυμμένος θυμός για τις ρίζες που φυτρώνουν κάτω απ’ το χώμα και κρατάνε αυτά τα αρχαία ξύλα σχεδόν ακίνητα. Υπάρχει αυτή η επιθυμία που μας ωθεί να αρπάξουμε ένα καλό ακονισμένο τσεκούρι και να το πετάξουμε με έναν δυνατό στρόβιλο μέσα σ ένα δάσος. Να μετατρέψουμε την ακινησία στον απόλυτο χορό.
Με τι δύναμη κόβεις ένα δέντρο για να ρίξεις μπετό;
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο από το Ψηφιακό Μελάνι εδώ:
Το κομμάτι του άρθρου που αναδημοσιεύουμε εδώ αναρτήθηκε με την άδεια και την σύμφωνη γνώμη της αρθρογράφου και δημιουργού του Κατερίνας Γραμματικού.
Δημοσίευση σχολίου