και μάλιστα ένας καφές πλούσιος σε γάλα. Το uma mei de leite, ένα ισορροπημένο μισό-μισό καφέ και γάλακτος, ή το um galão, που μοιάζει με latte και αποτελείται κυρίως από ζεστό γάλα με ένα σφηνάκι καφέ, είναι οι πιο χαρακτηριστικές επιλογές για ένα αργό και ήρεμο ξεκίνημα.
Δίπλα σε αυτόν τον αρωματικό καφέ, οι Πορτογάλοι συνηθίζουν να απολαμβάνουν ένα απλό κομμάτι τοστ ή ψωμί. Ωστόσο, το πραγματικό «χρυσάφι» του πορτογαλικού πρωινού δεν είναι άλλο από τα pasteis de nata, τις εμβληματικές τάρτες με κρέμα αυγών. Με τραγανή σφολιάτα και βελούδινη γέμιση, τα μικρά αυτά ταρτάκια δεν συνοδεύουν μόνο το πρώτο καφέ της ημέρας, αλλά και το διάλειμμα των 11 π.μ., μια δεύτερη καθημερινή ιεροτελεστία για τους ντόπιους.
Η ιστορία του Pastel de Nata ξεκινά τον 18ο αιώνα στο μοναστήρι του Αγίου Ιερώνυμου στο Μπελέμ. Οι μοναχοί, χρησιμοποιώντας τα ασπράδια για το άμυλο των ρούχων, είχαν περίσσεια κρόκων. Για να αποφύγουν τη σπατάλη, δημιούργησαν συνταγές, ανάμεσά τους και το γλυκό που αργότερα θα γινόταν σύμβολο της χώρας. Μετά το κλείσιμο του μοναστηριού το 1834, οι μοναχές άρχισαν να το πωλούν για να επιβιώσουν και τελικά, το 1837, μεταβίβασαν τη μυστική συνταγή στο ζαχαροπλαστείο Fábrica de Pastéis de Belém, που μέχρι σήμερα τα σερβίρει φρεσκοψημένα.
Όταν η συνταγή διαδόθηκε, τα ζαχαροπλαστεία γέμισαν με Pastéis de Nata, προκαλώντας… μικρή αναστάτωση στον αυθεντικό δημιουργό. Για να ξεχωρίσουν, τα αυθεντικά ονομάστηκαν Pastéis de Belém. Κι αν τα ζητήσετε με λάθος όνομα, θα σας διορθώσουν με ευγένεια αλλά και μια δόση περηφάνειας.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο: στην Πορτογαλία, η καλημέρα έχει γεύση κρέμας, άρωμα γάλακτος και την πιο τραγανή σφολιάτα.
Δημοσίευση σχολίου