Το Ναύπλιο ξυπνά αργά τις Κυριακές. Ο ήλιος καθρεφτίζεται στο λιμάνι, τα καραβάκια λικνίζονται απαλά στο νερό, κι απέναντι, σαν φρουρός που δεν κοιμάται ποτέ, στέκει το Μπούρτζι. Το μικρό νησάκι, το πιο χαρακτηριστικό σημείο της πόλης, μοιάζει να επιπλέει ανάμεσα στην ιστορία και στο σήμερα. Είναι η ιδανική αφορμή για μια κυριακάτικη βόλτα που συνδυάζει ρομαντισμό, θαλασσινό φως και την αίσθηση του χρόνου που κυλά αργά.
Το ταξίδι προς το νησάκι
Η διαδρομή ξεκινά από τον μόλο του Ναυπλίου. Μέσα σε λίγα λεπτά, το καραβάκι σάς μεταφέρει στο Μπούρτζι, προσφέροντας τη γνωστή, μα πάντα συγκινητική, θέα της παλιάς πόλης, του Παλαμηδιού και της Ακροναυπλίας. Ο αέρας γεμίζει από θαλασσινή αύρα και η αίσθηση είναι σαν να περνάτε σε μια άλλη εποχή.
Το Μπούρτζι χτίστηκε το 1473 από τους Ενετούς, πάνω στα θεμέλια του νησιού που τότε λεγόταν «Άγιοι Θεόδωροι». Ο αρχιτέκτονας Γκαμπριέλε Ρεντίνα σχεδίασε το φρούριο ώστε να προστατεύει το λιμάνι από τους πειρατές και τους Οθωμανούς. Με τους αιώνες, το νησί γνώρισε αλλεπάλληλες κατακτήσεις και πολιορκίες· όμως το πέτρινο σώμα του άντεξε, συμβολίζοντας την ανθεκτικότητα του Ναυπλίου.
Από φρούριο σε φυλακή και ξενοδοχείο
Στα νεότερα χρόνια, το Μπούρτζι απέκτησε σκοτεινότερο ρόλο. Μετά την απελευθέρωση, χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκτέλεσης και κατοικία των δημίων του Παλαμηδιού. Το άλλοτε φρούριο των Ενετών έγινε σκηνή των πρώτων χρόνων του νεοελληνικού κράτους, με ιστορίες που σήμερα μοιάζουν βγαλμένες από θρύλο.
Τη δεκαετία του 1930, το Μπούρτζι μεταμορφώθηκε ξανά. Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ) το μετέτρεψε σε μικρό ξενοδοχείο – από τα πρώτα της χώρας. Τα δωμάτια των πύργων φιλοξενούσαν επισκέπτες που έρχονταν να ζήσουν τη μαγεία του Ναυπλίου μέσα στη θάλασσα, ενώ στο αίθριο σερβίρονταν δείπνα με φόντο το φως των φάρων και το πέλαγος. Ήταν μια εποχή ρομαντική, γεμάτη υποσχέσεις και εικόνες από το παρελθόν μιας άλλης Ελλάδας.
Ύστερα ήρθε η σιωπή. Για δεκαετίες, το Μπούρτζι έμεινε κλειστό και εκτεθειμένο στη φθορά της αλμύρας και του χρόνου. Μέχρι που τα τελευταία χρόνια, χάρη σε συστηματικά έργα αποκατάστασης, απέκτησε ξανά ζωή. Σήμερα, το φρούριο υποδέχεται επισκέπτες με ασφάλεια, διαθέτει φωτισμό και μικρές υποδομές, ενώ έχει μετατραπεί σε ένα ζωντανό σύμβολο πολιτιστικής αναγέννησης της Αργολίδας.
Η εμπειρία της επίσκεψης
Ανεβαίνοντας στα τείχη του, ο επισκέπτης βλέπει την πόλη να απλώνεται απέναντι, λουσμένη στο φως. Το Παλαμήδι, η Ακροναυπλία, οι κόκκινες στέγες της παλιάς πόλης· όλα μοιάζουν πιο κοντά, σαν να τα αγκαλιάζει η θάλασσα. Από την άλλη πλευρά, το βλέμμα χάνεται στο Αργολικό πέλαγος, εκεί όπου το μπλε συναντά το φως.
Στο εσωτερικό του φρουρίου διακρίνονται τα ίχνη των αιώνων. Οι ενετικές καμάρες, οι οθωμανικές επεμβάσεις, τα δωμάτια του ξενοδοχείου που στέκουν ακόμη με τις μικρές θυρίδες προς τη θάλασσα. Κάθε πέτρα αφηγείται μια ιστορία, κάθε τοίχος φέρει ένα αποτύπωμα ανθρώπινης παρουσίας.
Μικρές συμβουλές για τη βόλτα
Η πρόσβαση στο Μπούρτζι γίνεται με τα καραβάκια που αναχωρούν κάθε μισή ώρα από τον κεντρικό μόλο του Ναυπλίου. Αν θέλετε να απολαύσετε τη βόλτα ήσυχα, προτιμήστε το πρωινό φως ή τις απογευματινές ώρες. Φορέστε άνετα παπούτσια και φέρτε μαζί σας νερό και καπέλο – το νησί έχει περιορισμένη σκιά, αλλά απέραντη θέα.
Αφού ολοκληρώσετε την επίσκεψή σας, καθίστε λίγο στην προβλήτα και απολαύστε τον ήχο του κύματος που αγγίζει τα τείχη. Είναι εκείνη η στιγμή που νιώθεις πως το Μπούρτζι δεν είναι απλώς μνημείο, αλλά κομμάτι της ψυχής του Ναυπλίου.
Η μαγεία μιας Κυριακής
Κάθε τόπος έχει τη δική του ψυχή. Στο Μπούρτζι, αυτή η ψυχή είναι φτιαγμένη από πέτρα, φως και θαλασσινό αέρα. Μια κυριακάτικη βόλτα εκεί δεν είναι μόνο εκδρομή – είναι μια επιστροφή στην ιστορία και μια γιορτή της ηρεμίας.
Όταν το καραβάκι σάς επιστρέφει στο λιμάνι, το Ναύπλιο φαίνεται αλλιώτικο: πιο ζωντανό, πιο οικείο. Το Μπούρτζι, ο φρουρός του, μένει πίσω σαν υπόσχεση – ότι η ομορφιά και η ιστορία μπορούν να συνυπάρχουν, αρκεί να τις ανακαλύψουμε ξανά.
Δημοσίευση σχολίου