Ο Ταΰγετος, επιβλητικός και μυστηριακός, κρύβει μονοπάτια που συνδυάζουν ιστορία, φύση και πνευματικότητα. Μία από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές του είναι αυτή που ξεκινά λίγο έξω από το Παρόρι, ανεβαίνει στο σπηλαιομονάστηρο της Παναγίας Ζαγούνας, συνεχίζει μέχρι τη Μονή Φανερωμένης και καταλήγει στο χωριό, περνώντας από το σπηλαιοεκκλησάκι της Παναγίας Λαγκαδιώτισσας.
Πρόκειται για μια πορεία που ενώνει το φυσικό τοπίο με την παράδοση και χαρίζει εμπειρίες που μένουν χαραγμένες για καιρό.
Η Αφετηρία: Το Λιθόστρωτο Μονοπάτι από το Παρόρι
Το μονοπάτι ξεκινά πάνω από τον επαρχιακό δρόμο Σπάρτης–Μυστρά, λίγο έξω από το Παρόρι. Σε αρκετά σημεία είναι λιθόστρωτο, ενώ σε όλο του το μήκος είναι καλοσηματοδοτημένο, καθιστώντας το ιδανικό ακόμη και για όσους δεν είναι ειδικοί πεζοπόροι.
Η κλίση του είναι «ζωντανή» — όσο πρέπει για να προσφέρει πρόκληση σε όσους αγαπούν την ανηφόρα, χωρίς όμως να γίνεται εξαντλητικό.
Παναγία Ζαγούνα: Ένα Σπηλαιομονάστηρο του 1754 με Θέα στον Ευρώτα
Μετά από περίπου 2 χιλιόμετρα και 50 λεπτά ανάβασης, το τοπίο ανοίγει και αποκαλύπτεται το μικρό μοναστήρι της Παναγίας Ζαγούνας.
Χτισμένο μέσα σε σπηλιά, με κτητορική επιγραφή που χρονολογείται στο 1754, το μοναστήρι προσφέρει εκπληκτική θέα στην κοιλάδα του Ευρώτα.
Παρότι δεν λειτουργεί πλέον ως ενεργό μοναστήρι, το εκκλησάκι παραμένει επισκέψιμο και αποτελεί έναν τόπο ηρεμίας, περισυλλογής και μοναδικής ενέργειας.
Προς τη Μονή Φανερωμένης: Μια Διαδρομή μέσα σε Πλούσια Βλάστηση
Από τη Ζαγούνα, η πορεία συνεχίζει για ακόμη περίπου 2 χιλιόμετρα σε όμορφο τοπίο, ανάμεσα σε βράχους, θάμνους και δέντρα. Η θέα είναι πανοραμική, ενώ η φύση οργιάζει σε κάθε εποχή.
Φτάνοντας στη Μονή Φανερωμένης, η φιλοξενία του μοναχού που συχνά υποδέχεται τους επισκέπτες προσφέρει μια ευχάριστη ανάπαυλα.
Εδώ είναι το ιδανικό σημείο για ξεκούραση πριν την κατάβαση.
Η Κατάβαση μέσα από το Φαράγγι: Προς την Παναγία τη Λαγκαδιώτισσα
Η επιστροφή ακολουθεί διαφορετική πορεία. Το μονοπάτι κατηφορίζει προς το σπηλαιοεκκλησάκι της Παναγίας Λαγκαδιώτισσας, που βρίσκεται μέσα σε ένα εντυπωσιακό φυσικό σκηνικό:
ψηλοί βράχοι, σκιερές χαράδρες, ήχοι νερού και πυκνή βλάστηση δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δύσκολα συναντά κανείς αλλού.
Από τη Φανερωμένη έως το Παρόρι θα χρειαστείτε περίπου 2 ώρες κατάβασης.
Υπάρχουν διαδρομές που τις περπατάς για να γυμναστείς και άλλες για να δεις ένα ωραίο τοπίο. Αυτή, όμως, ανήκει στην τρίτη κατηγορία: στις πορείες που σε συνοδεύουν πολύ μετά το τέλος τους.
Καθώς ανεβαίνεις προς τη Ζαγούνα, το σώμα κουράζεται αλλά το βλέμμα γεμίζει. Τα αρώματα του βουνού, η σιωπή που τη διακόπτει μόνο το θρόισμα των φύλλων, το φως που παιχνιδίζει μέσα από τα κλαδιά—όλα μοιάζουν να σε προετοιμάζουν για κάτι ιερό. Κι όταν φτάνεις στο σπηλαιομονάστηρο, αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεται εκεί σαν μυστικός φρουρός του Ταΰγετου, προσφέροντας μια γαλήνη που δύσκολα περιγράφεται.
Η συνέχεια προς τη Φανερωμένη είναι πιο ήρεμη· το μονοπάτι απλώνεται μπροστά σου σαν φυσικό χαλί. Εκεί, στο μοναστήρι, η απλή φιλοξενία —ένα ποτήρι νερό, ένας λόγος ευχής— μοιάζει να γεμίζει ξανά τις δυνάμεις σου.
Κι ύστερα έρχεται το φαράγγι. Η κατάβαση προς τη Λαγκαδιώτισσα είναι σαν να περνάς από πύλη σε έναν άλλο κόσμο. Οι τεράστιοι βράχοι σε αγκαλιάζουν, και το μικρό σπηλαιοεκκλησάκι ξεπροβάλλει σαν καλά φυλαγμένο μυστικό.
Όταν στο τέλος βλέπεις τα σπίτια του Παρορίου, νιώθεις πως έχεις κερδίσει κάτι περισσότερο από μια όμορφη μνήμη. Έχεις ζήσει μια εμπειρία. Μια ανάσα ψυχής. Μια υπόσχεση πως κάποτε θα επιστρέψεις.
Δημοσίευση σχολίου