Όταν το κύμα γίνεται μνήμη | Ο εικαστικός κόσμος του Αλέκου Φασιανού

 

Στο έργο του Αλέκου Φασιανού, τα κύματα δεν είναι απλώς φυσικά φαινόμενα, αλλά μορφές φορτισμένες με συμβολισμούς, μνήμες και ελληνικό φως. 

Ζωγραφίζονται με ρυθμικές, στρογγυλές γραμμές που θυμίζουν κιονόκρανα ιωνικού ρυθμού, δημιουργώντας μια σύνδεση με την αρχαιοελληνική τέχνη και την αρμονία της. 

Μέσα από αυτά τα μοτίβα, ο Φασιανός δεν αποτυπώνει απλώς τη θάλασσα, αλλά την αναδεικνύει ως σύμβολο διαχρονικής ταυτότητας, ελευθερίας και πολιτιστικής συνέχειας.

Τα κύματα του Φασιανού μοιάζουν να πάλλονται όπως οι στίχοι ενός ποιήματος· είναι φορείς της ελληνικής ψυχής, ανασύροντας μνήμες καλοκαιριού, θάλασσας και ιστορίας. Δεν είναι τυχαία η έμπνευσή του από την αρχαία ελληνική γραμματεία: «Θυμήθηκα στον Όμηρο που λέει ότι: ‘Ο αιθερογέννητος βοριάς γυρίζει μέγα κύμα’. Λέω αυτό είναι! Έτσι σκέφτηκα να κάνω τα κύματα γυριστά.»

Αυτή η ομηρική εικόνα του ανέμου που δημιουργεί τα μεγάλα κύματα γίνεται αφετηρία για τον προσωπικό εικαστικό του κόσμο, όπου η αρχαιότητα συνομιλεί με το παρόν.

Έτσι, στη ζωγραφική του, το κύμα δεν είναι μόνο νερό και κίνηση· είναι ανάμνηση, ρυθμός, πολιτισμός, μια εικαστική έκφραση της Ελλάδας, που ενώνει τον μύθο με την καθημερινότητα και την παράδοση με τη μοντέρνα ματιά.

Π.Μ.Ιωάννου, Καλάβρυτα καλοκαίρι 2025