Καραθώνα | Ένας τόπος χαλάρωσης, ξεκούρασης και ψυχαγωγίας

Με αφορμή τη σημερινή ανοιχτή συνέλευση της Επιτροπής Αγώνα για την Καραθώνα, στο προαύλιο των δύο Λυκείων στο Ναύπλιο, αξίζει να θυμηθούμε και να αναδείξουμε την Καραθώνα ως αυτό που πραγματικά είναι: ένας τόπος χαλάρωσης, ξεκούρασης και ψυχαγωγίας για όλους μας.

Αλήθεια, πόσες φορές το καλοκαίρι, μετά τη δουλειά, δεν πήγαμε κατευθείαν στην Καραθώνα για μια γρήγορη βουτιά, μόνο και μόνο για να δροσιστούμε λίγο πριν πάμε για φαγητό; Όλοι έχουμε ζήσει όμορφες στιγμές στην αγαπημένη μας παραλία – κάνοντας βουτιές, παίζοντας βόλεϊ στη θάλασσα, απολαμβάνοντας τον ήλιο ή απλώς χαλαρώνοντας με φίλους.

Η Καραθώνα δεν είναι απλώς μια παραλία. Είναι ένας τόπος που μπορεί να προσφέρει στον καθένα μας πολλά: από θαλάσσια μπάνια και παιχνίδια, μέχρι γιόγκα, πεζοπορίες και βραδινά πάρτι στην αμμουδιά με μπύρες, μουσική και καλή παρέα.

Όμως όλα αυτά κινδυνεύουν να χαθούν.

Ακόμη και ο ίδιος ο Δήμος Ναυπλιέων, σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου που έγινε πέρσι μέσα στον Δεκαπενταύγουστο (!), εξέδωσε ψήφισμα στο οποίο αναφέρεται ότι η «μοναδική λύση» είναι η ιδιωτικοποίηση της παραλίας, με τον Δήμο να συμμετέχει στους σχεδιασμούς του ιδιώτη, ώστε –υποτίθεται– να διασφαλιστεί το συμφέρον των δημοτών.

Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα. Η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων στον Δήμο Ναυπλιέων απέδειξε έμπρακτα τι σημαίνει η Καραθώνα για την τοπική κοινωνία, διοργανώνοντας μια πλούσια εκδήλωση στην παραλία: αφηγήσεις παραμυθιών, μαθήματα γιόγκα και ορειβασίας, πεζοπορία και άλλες δράσεις που ανέδειξαν τον κοινωνικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα του χώρου.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι δεν μπορούμε –και δεν πρέπει– να αφήσουμε να σβήσουν οι αναμνήσεις μας. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την πώληση της Καραθώνας.

Όλοι μας έχουμε παιδικές εικόνες από εκεί – να παίζουμε στην άμμο, να κολυμπάμε με τους γονείς μας. Όλοι θυμόμαστε στιγμές από την εφηβεία μας, πρώτους έρωτες, νυχτερινές βουτιές, γέλια και αγκαλιές κάτω από το φως του φεγγαριού.

Αν αφήσουμε να πουληθεί η Καραθώνα, δεν θα χαθεί απλώς μια παραλία. Θα χαθούν όλα αυτά. Θα χαθεί το παρελθόν μας. Και, το χειρότερο, θα στερήσουμε από τα παιδιά μας τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τις δικές τους αναμνήσεις εκεί.

Η σημερινή συνέλευση δεν είναι απλώς μια πράξη αντίστασης. Είναι μια προσπάθεια υπεράσπισης της συλλογικής μας μνήμης και ταυτότητας.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι απλό:
Θα το επιτρέψουμε;
Ή θα σταθούμε όρθιοι, για να υπερασπιστούμε τον τόπο που αγαπάμε;